Snapshot Sunday

Goedemorgen zondag! Op zondag neem ik jullie mee in mijn week. Kijk je mee?

Zoals jullie weten begon ik deze week met werken. Dat betekende weer een druk ritme, en mijn kindje niet altijd bij me. Wennen, opstarten, organiseren en drukte. Het viel niet mee! Wat was ik moe toen ik eindelijk kon neerploffen vrijdagmiddag. Moe, maar tevreden. Het is allemaal gelukt!

De week begon nog rustig. Op maandag was ik een dagje vrij, samen met mini opstarten en genieten van een dagje knuffelen, tutten en gezelligheid. Hij is ineens heel erg fan geworden van meneer konijn. Hét happyhorse konijn dat elke baby in de box heeft liggen. Ook kregen we een pakje binnen van Appeltje Leerdam, een kinderboetiekje. Ik was op slag verliefd op de limited edition van Z8. Het setje staat hem zo leuk! Al zeg ik het zelf. Ik bestelde maat 62, zo van, daar kan hij nog wel even mee doen. Zit dit shirtje ook alweer krap. Waarom gaat dat zo snel?

Er is een tijd van genieten en een tijd van geld verdienen. Kindje naar het kinderdagverblijf en ik de auto in naar het werk. Vroeg opstaan vind ik allang niet meer vervelend maar van autorijden ben ik niet zo’n fan. In dit weer heb ik er ineens heel wat minder moeite mee! Het lijkt wel zondag zo rustig is het op de weg, zo zie je de A1 bijna nooit.

Tussen de bedrijven door las ik een koffiepauze in. En dan liever niet tussen de kantoormuren van het werk. Coffee for one, please. Even quality time met cappuccino en zon, wat wil een mens nog meer. Lekker decadent ook, laptopje, agenda. Gewoon doen alsof je druk aan het werk bent en niemand kijkt er van op dat je in je uppie op het terras zit.

Thuis kon ik meteen door naar het kinderdagverblijf om mijn kleinste vriendje op te halen. Hij heeft het fantastisch gehad! Vorige week was hij al begonnen met zijn eerste knutselproject (ja, echt, krap drie maanden oud en de innerlijke Bob Ross is al tevoorschijn gekomen), vandaag mocht ik het mee naar huis nemen. Het is namelijk een koningsdagmuts. Ja, laten we niet vergeten dat deze chauvinistische feestdag voor het eerst in het leven van ukkie gevierd wordt! En dan wel in stijl, alstublieft.

Het rood en blauw is nog niet tussen zijn tenen uit, maar ik was maar wat trots toen ik met mijn mini kindje en zijn zelfgemaakte (nou ja, bijna zelfgemaakte) kroon naar huis liep. De middagen zijn voor mini en mij. Ik werk niet, ik ben met mijn volle aandacht bij kleintje. Tot na half acht, als ukkie klaar is voor een lange nacht slaap, dan pak ik mijn laptop uit de kast en aan de slag. Blogs die ik vooruit heb gemaakt nog even snel bewerken voor de volgende dag.

Ik ben heel erg fan van de monochome kledingstijl voor kleintjes. Achtentwintig euro voor een handmade broekje vind ik alleen erg duur, zeker voor die drie dagen die mini het kan dragen voor hij het niet meer past.. Aldus, ik had nog wat transferpapier liggen, en tijd over (wat moet je anders doen). Zo gezegd zo gedaan, bakpapier, strijkijzer, strijkplank, saaie witte rompertjes en wat leuke afbeeldingen. Ach, het was een avondje creatieve therapie. Maar dit is natuurlijk compleet waardeloos. Nog net geen brand in huis, print die niet pakt, je weet wel. Leuk voor op het kinderdagverblijf.

Binnenkort gaan we verhuizen. Groter wonen, een eigen kamer voor mini en wat meer ruimte voor ons. Ik kan niet wachten! Ik mijn hoofd ben ik nog creatiever dan de gemiddelde VT-wonen stylist en het hele huis heb ik in gedachten al ingericht. Dat ik nog een jaartje moet wachten doet er niet toe. Voorpret maakt alles tien keer leuker en dus we bezochten Ikea om wat inspiratie op te doen. Ik werd madly gek op deze eettafel uit de nieuwe collectie. Hebben!

Autorijden met mini is easy. Hij slaapt zodra de motor draait en wordt weer wakker als je hem uitzet. Alleen stilstaan is niet de bedoeling. Bij het tankstation begint hij dan ook altijd gigantisch te huilen. Tot ik me omdraai en in het spiegeltje tegen hem begin te praten, Absurde stemmetjes doen het altijd goed. Dat lachje, daar smelt je toch van?

De werkdagen zijn voornamelijk gevuld met studeren. Er zit toch echt een examen aan te komen. Discipline moet ik leren, dat heb ik namelijk niet. Maar kennelijk ben ik tv-kijken en andere nutteloze dingen doen zat na zes maanden thuis. Ik vind zowaar de kracht om 7 uur op een dag achter de boeken te kruipen en mijn brein neemt warempel nog informatie op ook. Win!

In de pauze blijf ik niet binnen zitten want dan ga ik stofzuigen of schoonmaken. Dus op de fiets, naar hartje Amsterdam. Op plekken waar ik nooit eerder geweest was. Ik stop voor een kopje koffie (alweer) en fiets weer naar huis. Even in de frisse lucht, genoeg energie om nog even door te gaan. Strafrecht. Most interesting.

’s Middags weer lekker met mini thuis. Hij ligt op zijn gemak onder de speelpopjes te kletsen als ik even thee met koekjes voor mezelf regel. Als ik terug kom ligt meneer op zijn zij! Wel verdraaid, zit ik elke dag, de hele dag, met het fototoestel voor zijn neus om niks te missen.. Natuurlijk.

Hij weet alleen niet meer hoe hij terug moet komen en is zwaar gefrustreerd. Hij kan pas weer lachen als ik hem op zijn rug heb gedraaid. Nog even oefenen bink.

Op vrijdag komt de zomer nog even om de hoek kijken. Zon! Warm! Gewapend met zonnebrandcrème, een fles citroenwater en een goed boek, gaan we lekker naar buiten. Mini onder een geïmproviseerde tent, lekker uit de wind, uit de zon, maar warm genoeg voor korte mouwen. Doe mij dit iedere dag.

Als we het stilzitten zat zijn, gaan we lekker wandelen. Deze boom zie ik elke dag en deze foto maak ik elke week als de zon schijnt, maar oh-oh-oh wat vind ik dit toch een schitterend plaatje. De bloesem, de lucht, de zon, de geur. Ik ben gemaakt voor dit seizoen. Buiten leven, fantastisch!