De ontwikkeling van een baby gaat echt gigantisch snel. Als ik ’s morgens in het ledikantje kijk maak ik opnieuw kennis met mini, wat ben je iedere keer weer anders als ik je zie! Voor je het weet zijn ze groot, kijken ze wijzer, praten ze met je & kunnen ze weer wat meer.
Mini was de laatste week niet de makkelijkste. Niet slapen, alleen maar schreeuwen, huilen en boos doen. Sliep hij na twee maanden de nachten al lekker door, afgelopen weken kan ik de klok er op gelijk zetten dat hij om half 4 ’s nachts begint te spoken. Sprongetje? Ineens een ritme kwijt? Stress?
Bijna vijf maanden is hij. Kleine dondersteen ontdekt steeds een beetje meer van de wereld. Hij deed de laatste dagen al verwoede pogingen tot omdraaien van rug naar buik. Andersom kon hij al even, geef je hoofd een zwaai en voor je het weet lig je op je rug. Efficient en makkelijk. De andere kant op was meer een uitdaging. Hoe ga je met je benen je gewicht verdelen, en waar laat je die verdomde arm die steeds onder je buik terecht komt? Verwarring alom. Ik begreep dan ook zijn kreten van frustratie als het weer niet lukte.
Tot gisteren. Ineens sliep hij de nacht weer door. Ik was blij dat ik weer even tot 6 uur kon blijven liggen. Hij is weer gezellig! Gewoon slapen overdag, vriendelijk zijn en weer normaal eten en drinken. En dan, met het grootste gemak en een triomfantelijke blik, draait hij zich dezelfde dag om van rug naar buik. Om zijn kunst kracht bij te zetten tolde hij vervolgens als volleerd acrobaat over het bed heen. Lachen, kraaien en blij zijn. Knap hoor kindje, je hebt weer wat geleerd. Wat zijn we trots op jou.
About Being Mom 