Hier heb je het al, ik moet nu dus eigenlijk interviews uitwerken, uitwerkingen coderen en mooie conclusies en aanbevelingen op papier zetten. In plaats daarvan tik ik een blog. Om maar te voorkomen dat ik nog meer doelloos geld uit ga geven aan dingen die ik niet nodig heb. Afstuderen (voor de derde keer..) is al waardeloos, laat staan met een 27 weken buik.
Ik heb goede moed vandaag, echt. Ik begin de dag heel productief in huis. Er wordt gewerkt vandaag, we zijn met zijn allen de deur uit en laten het werk over aan de vakman. Het huis MOET immers klaar voor de baby er is. Sinds een half jaar zijn we trotse bezitters van een nieuwbouwwoning en daar komt nogal wat klus, sjouw, sleep en denkwerk bij kijken. We hebben nog een paar projectjes over, waaronder de trap en juist die staat vandaag op de planning. Verfdampen zijn natuurlijk niet goed voor zwangere vrouwen dus waar dinsdag normaal mijn thuiswerk-dag is, zorg ik vandaag dat ik weg ben.
Voor ik vertrek naar een tactisch gepland overleg buiten de deur zorg ik dat mini gewassen en aangekleed is, maak ik ontbijt voor ons twee en om zeven uur stipt sta ik met mini voor de deur bij het kinderdagverblijf. Weer thuis trek ik gauw de stofzuiger door de bovenverdieping en over de trap voor je-weet-maar-nooit-dat-leek-me-wel-handig. Om acht uur zit ik met een thermosbeker koffie en een stuk koek in de auto. Vandaag wordt een hele productieve dag. Thuiswerken kan niet, thuis slapen, schoonmaken, strijken, sokken stoppen, babykleertjes uitzoeken, netflix en thee dus ook niet. Dat kan niet anders dan dat ik toch minstens 7000 woorden op papier ga krijgen.
Ik heb een inspirerend overleg in een mooie omgeving in het midden van het land. Mijn roadtripje (all by myself) voert mij langs plaatsen waar ik lang niet ben geweest. Soest is mooi met de blauwe lucht achter de bomen en het paleis. Inspirerende overleggen zijn goed. Mijn werkethos krijgt een boost, ik heb er weer zin in, ik zie het belang van mijn scriptie voor mijn baas en ik kan er absoluut weer tegenaan. Tot ik al mijn computers heb opgestart en mijn literatuur heb uitgewaaierd over mijn bureau.
Mijn gedachten glijden af naar vakantie, jeetje wat ben ik daar aan toe. Ik zou wel een reisje willen maken naar de middellandse zon. Gewoon lekker weg, ertussenuit. Qualitytime zonder zolder/badkamer/trap-stress. Lijkt me heerlijk. Trouwens, mini kan nog wel een paar nieuwe schoenen gebruiken, dat vetergestrik elke morgen is zó niet handig, toch maar een paar leuke kekke adidias velcro’s? Voor ik het weet fungeert mijn telefoon als hotspot en googlen mijn vingers op mijn laptop naar babyschoenen.
Daar gaan we weer. Focus! Ik open mijn stuk en begin een alinea kritisch te lezen. Zo slecht is het nog niet. Eigenlijk ben ik best goed bezig. Ik heb trouwens wel honger. Misschien even eten halen? Hoe zou mijn vriend het hebben vandaag? Ik pak mijn privé telefoon en stuur wat appjes in de rondte. Instagram, hoe is het daarmee? Hoe zou de trap eruit zien? Jeetje het is wel mooi weer, ik kan ook in de tuin gaan zitten.
Ik haat scriptie schrijven. Het kan zo makkelijk zijn en het kan zo snel gaan maar ik kan me er gewoon niet toe zetten. Nu even niet, in ieder geval. Geef mij mijn gewone werkzaamheden maar. Dan heb ik een doel, een deadline, een team mensen om me heen. Nee, dit in mijn eentje wegsuffen achter de computer is niks voor mij. Maar… ik ben bijna klaar. Zo lang hoeft het niet meer te duren.
Ondertussen trapt mijn buikbaby’tje er vrolijk op los. Wel gezellig, dat ik niet helemaal alleen in mijn studiehokje zit. Nog een paar weken, dan mag ik relaxen op mijn tuinbank. Dan is het vakantie en dan heb ik alles af (geloof jij het?). En nu ik genoeg ge-SOG-d heb, kan ik er weer een paar uur tegenaan.
Liefs, Steph.
About Being Mom 