Ik ben moe, ik ga naar bed. Zeg ik, zoals elke avond om ongeveer 10 uur. En ik ben moe. Heel erg moe. Zo moe dat ik er niet van kan slapen. En nu, met 32 weken op de kop af, heb ik de eerste echt slapeloze nacht. Random thoughts:
Als je zwanger bent slaap je wel eens vaker slecht, zo niet altijd. Voor je gevoel moet je er honderd keer uit om te plassen, je kunt niet lekker liggen, omdraaien is een vak en dan heb je ook nog een partner naast je, die ademt ofzo – ik bedoel maar, irritant. Toch zak je hier en daar echt wel even weg. Als is het maar een half uurtje tussen de (vals alarm) wc-bezoekjes door. Maar vannacht wil echt niet, en dat is heel erg stom.
Alles zit ook tegen vannacht. ‘Gedachtenmanagement’ daar gaat het om volgens de verloskundige. En trouwens, “als je ligt dan rust je ook en dat is al prima”. Que? Ik rust dus voor geen meter. Een aantal gedachten als ik een slapeloze nacht heb:
“Mijn buik jeukt”. Elke avond smeer ik de buik in omdat ik weet dat het gaat jeuken. Maar dat kan ik dus twintig keer doen, het helpt niet meer. Jeuk, jeuk, jeuk, ik word er gek van!
“Mijn voedingskussen is te kort”. Ik slaap heel gezellig met mijn beste vriend het voedingskussen langs mijn hele lijf. Onder mijn hoofd, langs mijn buik, tussen mijn knieën, uitvinding hoor dat ding. Alleen, hij had twee keer zo lang moeten zijn, zodat ik alleen mezelf hoef om te draaien als ik niet meer naar buiten wil kijken. Geloof me, dat is werk zat met die bonuskilo’s. Nee, nu moet ik dat hele kussen mee verhuizen. Deken weg, kussen tussen mijn benen vandaan, over mijn hoofd naar de andere kant, ik en bonuslijf er achter aan. Vriend wakker, ik wakker, en dan moet ik plassen.
“Ik moet plassen”. Of ik nou niet drink, of heel veel drink voor het slapen gaan, baby heeft een innige relatie opgebouwd met mijn blaas, waardoor ik de hele nacht in ieder geval het gevoel heb dat ik naar het toilet moet. Daar krijg ik een harde buik van en daar word ik wakker van. Hallo 2 uur, 4 uur, 6 uur.
“Mijn voeten zijn warm”. En als ik ergens een hekel aan heb zijn het wel van die brandende voeten in bed. Ik begrijp mensen ook niet die met sokken slapen. Wat bezielt je? Nee, die dingen moeten koud zijn. Dan pas kan ik lekker slapen.
“Ik heb het überhaupt warm”. Het is zomer in Nederland. Dan weet je het wel. Het is hier niet gewoon warm, maar vochtig-plak-warm. Dan kan ook nog eens het raam niet open, want muggen houden ook van mijn slaapkamer. Argh!
“Ik moet slapen, morgen een drukke dag”. Dan pak ik de Ipad er maar bij voor een aflevering sisterwives (wat meestal garant staat voor slaap), want dit wordt zeker weten niks.
“WAAROM KRIEBELT MIJN BEEN”. Heb ik eindelijk een houding gevonden beginnen mijn benen op te spelen. Rusteloos, prikkels, kriebels. Kan ik mijn vriend om 3 uur wakker schoppen voor een beenmassage?
“Ja tuurlijk, ik ben nu toch wakker”. Als ik om half 4 ’s nachts zachtjes “mama, mama” hoor uit de slaapkamer naast die van mij. Ik sluip naar mini toe en kijk stiekem uit naar een nachtelijke knuffelsessie. Als hij me nodig heeft heb ik tenminste een reden om niet te slapen. Als ik in zijn kamertje kijk is meneer in diepe rust, ik hoor nog een keer zuchtend “mama” en hij draait zich tevreden om. Ja, jij wel kind. Slaap maar lekker.
Mama gaat een stuk komkommer eten.
X Steph.
About Being Mom 