Bij mini was ik een soort model-zwangere. Ik at alleen maar gezond en mijn cravings kwamen eigenlijk niet verder dan een cracker met kaas. De koffie liet ik staan, zelfs thee dronk ik niet meer als het geen rooibos was. Hoe anders is dat nu?
Ik haal nu dus alles in wat ik toen niet deed. Hoezo geen koffie? Rooibos thee is niet te drinken en een koekje op zijn tijd kan best! Misschien is het inherent aan een tweede zwangerschap. Ik ben niet meer zo strikt volgens de regeltjes, daar heb ik trouwens ook totaal geen tijd voor. Ik moet functioneren met een dreumes aan mijn arm (of been), moet afstuderen en moet ook nog werken. Tja, dan loopt het net even anders.
Koffie
Omdat ik dus een soort wandelende zombie ben zonder koffie. Ik hou van koffie. Ik heb een ode aan koffie aan de muur hangen, ben verliefd op mijn Nespresso apparaat en probeer latte-art onder de knie te krijgen. Zonder succes overigens. Tussen de zwangerschappen door dronk ik drie koppen koffie per dag, ongeveer, beetje afhankelijk van de workload of het terras waar ik me op dat moment bevond. Natuurlijk werd dat minder in de zwangerschap. Iedereen weet dat caffeïne niet goed is voor de ongeboren baby en ik ben de laatste die dat kleine frummelding in gevaar wil brengen. Maar ik ben mijn liefde voor koffie deze zwangerschap zeker niet verloren. Ik heb er zelfs een nieuwe liefde bij gekregen: Decaf. En ja, waar ik ook eerst meer was van dit principe:
Heb ik decaf koffie omarmt. Met een laag melk (of 2) is daar namelijk gewoon helemaal niks mis mee. Af en toe op een terrasje mag ik van mezelf een echte koffie. Genieten! Misschien is het ook gewoon pure noodzaak. Ik heb een dreumes van anderhalf en slapeloze nachten. Dat kan ik niet meer opvangen met reserves of middagdutjes.
Komkommer
Ik hou van komkommer. Ik drink komkommer, ik eet komkommer, ik adem komkommer. Ineens gaan er hier tien komkommers doorheen, per week. No jokes. Mini lust het ook heel graag en samen eten we zeker een komkommer per dag op. Een heel stuk, door de salade, bij het ontbijt, bij de lunch, in mijn waterfles. Ik moet komkommer hebben. Veel komkommer.
Chocolade, gebakjes, koekjes
Dat had ik mijn vorige zwangerschap ook totaal niet. Ik wilde gezond! Geen slechte dingen en zeker geen gebak. Nu kopen we die koekjes maar gewoon niet, anders gaat er met gemak een half pak per dag doorheen, en dan ben ik de enige boosdoener. Cupcakes, appeltaart met slagroom, rijstevlaai (ik blijf een limburgse), wafels, roomboter…. oh help. En ik me maar afvragen waar die leuke bovenbenen ineens vandaan komen..
Gewone thee.. met suiker
Ik kan niet ontbijten zonder gewone thee met suiker (zie je, die suikerverslaving?). Thee met een smaakje lust ik niet meer, rooibos thee vind ik zelfs echt bijzonder misselijkmakend. Wat een toestand.
Vanillevla met aardbeien en hagelslag
En dan niet zonder aardbeien en hagelslag. Als het nou echt feest is moeten er ook nog blauwe bessen bij. Ik ben eigenlijk nooit een toetjesmens geweest maar sinds ik in de grap trapte dat vanillevla tegen maagzuur helpt heb ik mijn liefde voor deze vla uit mijn kindertijd weer opgepakt. Het helpt (bij mij) echt voor geen meter tegen maagzuur maar een dag is niet meer compleet zonder vanillevla. Met aardbeien. En hagelslag.
Waarom ik deze zwangerschap ineens zo’n vreselijke behoefte heb aan suiker is mij een raadsel. Ik probeer het binnen de perken te houden maar, soms lukt dat gewoon niet. Dan geef ik er maar gewoon aan toe. Met komkommer als tegenhanger van al dat zoets. Koken doen we gewoon elke dag vers en gezond, dus ik voel me nog niet heel erg schuldig. En die gezellige bovenbenen, tja, die komen over een paar maanden wel weer aan bod. 🙂
X Steph.
About Being Mom 