“Wat wil je doen?”, vraagt mijn steun en toeverlaat. Ik zucht stellig dat ik pijnstilling wil en als het even kan, niet al te lang wachten alsjeblieft. De medische afdeling was gelukkig al berekend op een klant voor die middag dus ik kon zo doorrollen naar de andere kant van de gang. Ik bedenk me nog dat het zo bijzonder is hoe een bevalling werkt, voor mij althans. Nog steeds helemaal in mijn eigen wereld, waarin tijd stil staat, pijn regeert (eerlijk is eerlijk) en ik ondertussen heel erg uitkijk naar wat komen gaat. Vanavond naar huis met ons kindje!
Categorie: De bevalling
De bevalling, mijn verhaal (2/3)
Na mijn veel te afwachtende houding, ben ik nu zo resoluut als maar kan. Slapen doen we ’s nachts (zou je denken). Nu gaan we een kind krijgen. Laten we wel wezen, ik heb al vier centimeter ontsluiting en dat met weeën om de -gemiddeld- tien minuten. Zo hou ik het nog wel even vol. “Breek die vliezen maar”, zeg ik tegen de verloskundige.
De bevalling, mijn verhaal (1/3)
Het is vrijdag 16 januari. Twee uur ’s nachts. Natuurlijk is het twee uur ’s nachts, het is altijd twee uur ’s nachts. Al weken slaap ik niet. Die 17 kilo extra is gewoon niet praktisch. Op mijn rug krijg ik geen lucht, op mijn zij liggen doet zeer en op mijn buik snoozen kan al 4 maanden niet meer. Vandaag ben ik 39 weken zwanger. Vanmiddag maakte ik nog een buikfoto, zou het de laatste zijn? Nu lig ik al uren te draaien. Vriendlief slaapt al weken op de bank. Geef hem eens ongelijk. De hele dag werken en dan ook niet kunnen slapen van mijn gezucht, gesteun en geklaag. Om het niet te hebben over het geluid van investigation discovery op mijn ipad de hele nacht (ik moet toch wat). “Blijf nou gewoon gezellig bij mij, kun je vast wennen aan slapeloze nachten”, probeerde ik nog. Helaas, ik was niet overtuigend.
About Being Mom 